2024(e)ko azaroaren 28(a), osteguna

Dilema morala 5 (3. zikloa): Lucia eta gustoko jantziak


Amnistia Internazionalak zabaltzenduen informazioaren jarraitzailea dugu Luzia. Etxean jasotzen duen aldizkaria eta interneten bidez. Zuzen-zuzen jarraitu du Ekialdeko lurraldetan gertatzen den lan-esplotazioaren aurkako kanpaina. Esplotazio nabarmen horretan parte hartzen dute enpresa famatu batzuk, eta gure artean hedapen handia dute gainera. 

Luziak bere jantziak erostean, horrelako enpresen aurka jotzea erabaki du. Ez da kontu erosoa izango; ez du, agian, bere gustuko jantziak aurkituko beste dendetan. Baina koherentzia-ariketa iruditzen zaio. Bere lagunen artean ere informazioa hasi da zabaltzen. Eta Amnistiak Internazionalak hemen dituen taldeetan parte hartzera animatu da.


Zer zoriontasun-ereduri jarraitzen dio Luciak?

Orokorgarriak izango lirateke haren erabakiak?

2024(e)ko azaroaren 27(a), asteazkena

Dilema morala 8 (2.zikloa): Eskola jazarpena

Jonen klasean eskola jazarpen bat dago.


Jonen klasera ikasle berri bat etorri da, Antton du izena. Ikasturtea ondo hasi zen, baina pare bat aste izango dira Anttoni burla eta iseka egiten hasi zirela ikasle batzuk. Jonek egunero ikusten ditu errespetu falta horiek Anttonen aurka, bai eta txisteak haren inguruan eta arbelean errespetu falta handiko oharrak. 

Anttonek ikastetxean ez dauzka lagunik eta Jon laguntzera hurbildu zaio. Jonek ez du Anttonen kontrako burletan parte hartzen, eta txantxei ez die kasurik egiten. Jon  Anttoni egiten diotenarekin ez da eroso sentitzen. 

Jon ezin da gelditu ezer egin gabe, baina ez daki zer egin. Bi aukeretan pentsatzen ari da: ikasle jazartzailei aurre egin edo eta irakasleei informatu. Jakin badaki bere erabakiek ondorioak izan litzakeela bere kontra, baina Antton laguntzeko prest dago. 

Zuk zer egingo zenuke Jon izango bazina?

Dilema morala 7 (2.zikloa): laguntaldearen menpean

 
Leire lagun taldearen menpean sentitzen da eta ez dago gustora.


Leirek hainbatetan susmatzen du lagun taldearen menpean aurkitzen dela. Bere izaera lasaia eta bakezalea da, eta ez ditu tentsioak eta tirabirak maite. Hainbatetan, gustuko ez dituen gauzak burutzen ditu, bere lagunen planei jarraitzeagatik. Modu horretan, onarpena sentitzen du, eta ez ditu arazoak sortzen taldean. Baina, aldi berean, menpekotasuna ere nabarmentzen du eta ez da gustura sentitzen bere buruarekin. Ausardiaren falta sentitzen du, bestelako gauzak egiteko, bestelako giroan mugitzeko. 

Zer egin egingo zenuke zuk Leire izango bazina? 

Txikitako ipuinak

Txikitako ipuinak 


- Aitona, aitona, irakurriko ahal didazu ipuinen bat? Lotara joateko ordua da baina ez naiz lokartzen. 

- Ipuinen bat? Noski, Aitor -esan zuen aitonak. Hau esanda, aitona Aitorren ohe ondoan zegoen jarlekutik altxatu eta bere atzean zuen armairura gerturatu zen; eskua altxatu eta azkeneko apalean zegoen liburu bat hartu zuen. Bere jarlekura itzuli eta liburua eskuan zuela, putz egin zuen, liburuak zuen hauts guztia kentzeko. Hau egindakoan, biloba, eskua aho aurrean zuela, eztulka hasi zen. 

Liburu zahar eta lodi horrek Aitorren arreta piztu zuen, ohetik altxatu eta aitonaren altzoan jarri zen. Aitona zaharra zen, baina biloba altzoan zuela ikusita, ezkerreko eskuarekin besarkatu eta liburua eskuineko eskuan hartu zuen. Aitorrek burua aitonaren bularrean jarri zuen, aitonaren ipuina entzuteko prest. Liburua bilobaren hanken gainean jarri eta aitona buruz zekien istorioa irakurtzen hasi zen: 

- Istorio hau aspaldi gertatu zen laztana, oso aspaldi...Txiki-txikitatik elkar ezagutzen zuten bi gazteri buruzkoa da; Miguel eta Felisari buruzkoa. 

- Eta ezagutzen zenituen gazte horiek, aitona? 

- Oso ondo ezagutzen nituen, Aitor, oso ondo. Felisa oso ederra zen, bere motots eta guzti, eta Miguel, oso mutik dotorea , egunero bere koadrodun alkondararekin irteten zena kalera. Bi gazte hauek Legazpiko ikastetxean pasatzen zituzten egunak, ikasi nahian. Beti ikusten zuten elkar ikastetxeko korridoreetan, baina inoiz ez zuten hitz egiten, lotsa zela eta; beraz, buruarekin agur esan eta bakoitza bere aldetik joaten zen. Baina biek zekiten bestea gogoko zuela, gehien bat Miguelek, klaseak amaitzean bere ametsetako neska lagunari begira orduak ematen baitzituen. Felisak ere berdin egiten zuen, baina ezkutuan. Miguel oso zaletua zen plater-tiro edo tiroplatoan. 

Egunero, klaseak amaitu eta gero, Legazpiko zelairen batera joaten zen praktikatzera, baina beti ihes egin behar izaten zuen, auzokideren batek, tiroak entzutean, poliziari deitzen baitzion. Oso ondo gogoratzen dut. 1934ko uztailaren 24an, zehatz-mehatz, gazte honek Gipuzkoako plater-tiroko lehiaketarik garrantzitsuena zeukan. Lehiaketa hori irabaziz gero Gipuzkoako txapeldun berria izatera helduko zen, baina horrek oso urduri jartzen zuen gaztea. Jaurtiketa guztiak bete-betean asmatzen zituen, gertu zegoen azkenekoa. 

Azkenean, heldu zen momentua, azken jaurtiketa. Miguel oso urduri zegoen, eta ingurura begiratzen hasi zen, bere gurasoak aurkitu nahian. Halako batean, Felisaren begiekin egin zuen topo. Denbora laburrean, bata besteari begiratzen gelditu ziren, baina Miguelen jaurtitzeko txanda zenez, eskopeta altxatu eta tiro egin zuen, eta platera guztiz apurtu. Miguelek ezin zuen sinetsi Gipuzkoako txapelketa irabazi zuela, eta buelta ematean, gurasoak eta lagunak bera besarkatzera joan zirela ikusi zuen. 

- Eta Felisa besarkatu zuen? 

-Ez. Felisa aurkitzen saiatu zen, baina ez zuen aurkitu, eta luzaroan ez zuen berriz ikusi. 

- Eta non zegoen, aitona? 

- Ez dakit, Aitortxo, hori ez dakit. Baina Miguel oso gaizki sentitzen zen, ez zekielako non zegoen, eta zergatik joan zen Felisa. 

Hurrengo egunetan ez zen etxetik atera, bere erruarengatik laguna galdu zuela pentsatzen zuelako. Hiru urte geroago, berriz ikusi zuen. Astelehenero bezala, Miguel bere gurasoekin Gernikara joan zen etxean zituen produktuak saltzera, etxean traba egiten baitzuten eta dirua beti zetorkien ondo. 1937ko apirilaren 26an Miguel Gernikara joan zen bere gurasoekin diru apur bat lortzeko. Egun hori nahiko ona izan zen arren, ez zuten diru askorik lortu, baina lanean jarraitu zuten. 

Miguel goizeko zortzietatik zegoen lanean, eta oso nekatuta zegoenez, buelta bat emateko baimena eskatu zien gurasoei. Hauek baietz esan eta gaztea bere gurasoen postutik urruntzen hasi zen, inguruko postu desberdinak ikusteko asmoz. Gero Miguel merkatu plazatik urrundu egin zen, Gernika herria ezagutzeko, inoiz ez zuelako herri honetatik buelta bat eman. Oso herri polita zela ikusi zuen, baina ordua ikustean gurasoei lagundu behar ziela pentsatu eta bisita hori beste egun baterako utzi beharko zuela pentsatu zuen. Buelta erdia eman eta plazarantz joan zen. 

Arratsaldeko ordu biak ziren eta Miguel eta gurasoak gose ziren, beraz, dirua hartu eta gaztea ogitarteko batzuen bila joan zen. Janaria erosteko postu bat aurkitu eta han erosi zituen ogitartekoak. Gurasoengana abiatu zen eta bat-batean, urrunean, ezagun egiten zitzaion pertsona bat ikusi zuen, baina ez zekien nor zen, urrun zegoen eta. Beregana hurbiltzean, Felisa zela ikusi zuen, eta oihu egiten hasi zen, Felisak buelta eman zuen arte. Felisa, Miguel ikustean, korrika bizian joan zen besarkatzera. Biak elkartzean, besarkada handi bat eman zioten elkarri, eta denbora batean hitz egiten egon ziren. 

Elkarrekin hitz egiten zuten lehen aldia zen eta maiteminduta zeudela konturatu ziren. Beraien artean sortu zen sentimenduaz hitz egiten hasi ziren eta Miguelek buelta eman, loreak saltzen zituen postu batera joan eta arrosa bat erosi zuen Felisarentzat, bainaaa... Aitona isilik gelditu zen, ezer esan ezingo balu bezala. Aitonak, Aitorri begiratu eta lo zegoela ikusi zuenean, besarkatu eta musu bat eman zion bekokian, eta Aitor, esnatu gabe, lehengora itzuli zen Non nindoan? A, bai. Miguelek arrosa bat erosi zuen Felisarentzat, baina bat-batean, Santa Maria elizako kanpaiak entzun ziren, behin eta berriz. Mundu guztia oihuka eta korrika hasi zen alde batetik bestera, elkarri bultza eginez, baina bi gazteek ez zekiten zergatik. Oso urduri jartzen hasi ziren eta oihu horien guztien artean ahots bat entzun zen: 

- Hegazkinak, hegazkinak! Badatoz alemaniarrak! 

-Jende guztia oso urduri zegoen eta denak lur azpiko aterpeetara joaten hasi ziren. Miguel Felisarengana hurbiltzen saiatu zen, baina jendeak bultza egiten zion. Hala ere, Miguelek ez zuen etsi; pertsonak lurrera bota zituen Felisarengana gerturatzeko, baina lehen bera zegoen lekura heltzean ez zegoen inor. Miguel negarrez hasi zen, eta arrosa lurrean uzterakoan pertsona batek gogor eutsi eta berarekin eraman zuen aterpe batera. 

- Aitona negarrez hasi zen, baina, Aitor ez esnatzeko, negarrak garbitu eta begiak itxita, hitz egiten jarraitu zuen.

- Han egon zen Miguel, orduak eta orduak eman zituen aterpe horretan sartuta, bere gurasoak eta Felisa aurkitu ezinik, eta gainera, Gernikan jausten ziren bonben zaratak entzuten. Miguelen bizitzako unerik txarrena izan zen hura. Dena amaitu zela pentsatu zuenean bonba gehiago jausten hasi ziren, Gernika ke eta hauts artean utziz. 6 ordu pasatu zituen aterpe horretan, inor ezagutu gabe, isiltasun beldurgarri horretan. 

Nahiz eta denak ezezagunak izan, denak ziren euskaldunak, eta guztiek elkar besarkatu zuten, beldur zirelako. Miguel, ordu haietan, bere ondoan zegoen emakume batekin hitz egiten hasi zen, eta elkarrizketa hartara beste 3 edadeko gehiago batu ziren, hirurak gizonak. Miguelek ez zekien zer zela eta ari ziren alemaniarrak Gernika bonbardatzen, eta boston elkarrizketa horretan, haien ustezko teoriak komentatzen zituzten bitartean, bonben eta lurrikaren zaratak amaitu zirela zirudien. Suntsipenaren zaratak amaitu eta hamar minutura, gutxi gorabehera, herritar guztiak aterpeetatik irteten hasi ziren eta denak harrituta negarrez hasten ziren Gernikaren suntsipena ikusi bezain laster. Miguel ere harrituta gelditu zen gertatu zena ikustean, baina bere gurasoak eta Felisa aurkitzeak lehentasuna zeukan beretzat, bakarrik sentitzen zen eta. Bere gurasoak eta Felisa bilatzen hasi zen, leku batetik bestera, baina ez zekien non egon ahal ziren. Hildako gorpuen eta etxe suntsituen artetik bilatzen hasi zen, aterpetxeren batean sartuko ziren ustean. 

Oso nekatuta zegoen eta ez zekien zer egin. Lurrera bota zuen bere burua, eskuak buru gainean jarriz eta jainkoari errezu eginez. Momentu hartan, ahots bat entzun zuen berari deika, baina Miguelek ez zuen burua altxatu. Bigarren deiadarrean, burua altxatu zuen baina ez zuen ezer ikusi, eta hirugarren aldian bera altxatu zen eta han ikusi zituen hirurak, bere gurasoak eta Felisa, eskuak altxatzen Miguelek ikusteko. Beraiengana gerturatu zen eta besarkada erraldoi bana eman zien hirurei. Besarkada luze horren ondoren, Legazpira itzultzeko garaia zela pentsatu zuten, baina ez zeukaten joateko modurik. Legazpi Gernikatik nahiko urrun zegoen eta ondoko herri batera joan behar izan zuten Felisaren osaba baten etxera, berak Legazpira joaten laguntzeko. 

Osabaren kotxean sartu eta Legazpirantz abiatu ziren. Kotxean ez zuten hitzik egin bidaia guztian, gertatutakoaz pentsatzen ari ziren denak. Legazpira heltzean, kotxetik jaitsi eta Miguel Felisaren ondora hurbildu zen. Eskua Felisaren sorbalda gainean jarri eta masailean muxu bat eman zion, haien lehenengo muxua. Maiteak buelta eman zuenean, besarkada handi bat eman zion. Miguelek, hala ere, gertatutakoaz hitz egin nahi zuen, baina ahoa zabaltzean Felisak isiltzeko esan eta bonbardaketan galdutako arrosa eman zion. Miguelek arrosa hori hartu eta bularrera eraman zuen, malko bat jausi zitzaion momentuan. Hurrengo egunetan, egunero ikusten zuten elkar. Orduan ez zuten buruarekin agurtzen, biak elkarrengana hurbildu eta muxu batekin baizik. Eta ordutik hona inoiz ez dira banandu. 

- Bueno, Aitortxo - esan zuen aitonak biloba ohe gainean jartzen zuen momentuan. 

- Amaitu da ipuina, eta orain, lotara joateko ordua da. Bestela, bihar oso nekatuta egongo zara, eta amamak errua nirea dela esango du, eta hori ez duzu nahi, ezta? - Hau esaten zuen bitartean, aitona bilobari kilimak egiten ari zitzaion. -Bueno Aitor, gabon; eta amets onak izan. 

- Bai, aitona Miguel, gabon.

 

2024(e)ko azaroaren 21(a), osteguna

ORTOGRAFÍA. Uso de la /C/, /K/ y /QU /




 

ORTOGRAFÍA. Uso de la /C/, /K/ y /QU /

Reglas de la “c”, “k” y “q”

Si bien las letras que vamos a estudiar no son difíciles de comprender, juntándolas correríamos el riesgo de confundir su uso en algún punto.

Por ese motivo, explicaremos cada una por separado, mientras vamos señalando sus respectivas reglas. Además, nos aseguraremos de que todas estén acompañadas de palabras que sirvan para ilustrarlas.

Uso de la “c”

La letra “c” es, sin dudas, una de las más versátiles de nuestro idioma. Comparte sonido no solo con la “k” y la “q”, sino además con la “s” y la “z” en ciertos casos.

Pero en lo que se refiere a las dos primeras, casi siempre es fácil reconocer cuándo optar por la “c”. Esto se debe a que tiene tres reglas claras:

Antes de “a”, “o” y “u”

En líneas generales, antes de las vocales “a”, “o” y “u” puede ir solamente la “c”. No obstante, hay algunas excepciones; de ellas hablaremos más adelante, cuando pasemos a la última letra.

Las palabras que entran en esta regla pueden ser de casi cualquier tipo: sustantivos, adjetivos, verbos etc. Prestemos atención a las siguientes:

  • Casa.
  • Cumplido.
  • Corazón.
  • Campeón.

Al final de una sílaba

Existen ciertas sílabas en las que el sonido representado por la “c”, la “k” y la “q” está al final. Cuando esto ocurra, debemos tener presente que lo correcto es colocar la “c”:

  • Pacto (“Pac”).
  • Acto (“Ac”).
  • Reflector (“flec”).
  • Actuación (“Ac”).

Antes de “l” y “r”

Si el sonido del que hemos venido hablando incluye a continuación una “l” o una “r”, al escribir la palabra debe tener “c”. Esta es la única de las tres letras que puede ocupar esa posición:

  • Cráneo.
  • Clavo.
  • Creencia.
  • Clero.
  • Bucle.
  • Crónica.
  • Cloro.
  • Crianza.
  • Climático.
  • Crujido.
  • Reclutar.

Como podemos observar, la regla funciona independientemente de qué vocal aparezca después de “r” o “l”. Tampoco importa en qué posición esté la sílaba.

Palabras con “c”

Ahora que ya conoces las reglas sobre cuándo colocar la “c”, queremos brindarte algunas palabras en las cuales se ven reflejadas:

Escribe una frase con cada palabra:


Uso de la /C/: 

1 Cambiante: ______________________________________________________ .

2 Tractor: ______________________________________________________ .

3 Canilla: ______________________________________________________ .

4 Cuerpo: ______________________________________________________ .

5 Acuático: ______________________________________________________ .

6 Mágico: ______________________________________________________ .

7 Confiado: ______________________________________________________ .

8 Recíproco: ______________________________________________________ .

9 Arco: ______________________________________________________ .

10 Arrancado: ______________________________________________________ .


Uso de la “k”

La “k” es una letra menos versátil que la anterior. Su uso no es demasiado amplio, y está destinado a las palabras que han llegado a nosotros procedentes de otra lengua.

Asimismo a lo largo del tiempo muchos términos que llevan “k” han pasado a poder ser escritos con “qu”, de modo que tenemos dos formas de redactarlos. Tal es el caso de “kiosco”:


Uso de la /K/: 

1 Karaoke: ______________________________________________________ .

2 Kurdo: ______________________________________________________ .

3 Kinestesia: ______________________________________________________ .

4 Ketchup: ______________________________________________________ .

5 Kilogramo: ______________________________________________________ .

6 Kilómetros: ______________________________________________________ .

7 Kilolitro: ______________________________________________________ .

8 Kilohercio: ______________________________________________________ .

9 Kilo: ______________________________________________________ .

10 Kenia: ______________________________________________________ .


Con palabras provenientes de otros idiomas

Ya arriba señalamos que la “k” funciona con palabras que hemos heredado de otras lenguas. Entre ellas están el inglés, el latín y el griego.

Debemos recordar que esos idiomas tienen su propio sistema de escritura, por lo que pueden aprovechar la “k” mucho más de lo que nosotros lo hacemos en español. En consecuencia, al importar esos términos pueden pasar dos cosas:

  • Que se conserve la forma original de la palabra.
  • Que se adapte la forma de la palabra a las reglas del español.

Es posible que ocurran las dos de manera sucesiva (como en el caso de “kiosco”).

Otro detalle que debemos considerar es que la “k” puede ir seguida de cualquier vocal. Pero lo más frecuente es que sea la “i”, la “a” o la “o”:

  • Kimono.
  • Koala.
  • Karate.
  • Kilómetro.

Palabras con la letra k

Tal como hicimos con la letra anterior, te ofrecemos un listado con palabras que contienen el uso de la “k”, a fin de que vayas ampliando tu vocabulario:



Uso de la /QU /

1 Quien: ______________________________________________________ .

2 Eduqué: ______________________________________________________ .

3 Quesada: ______________________________________________________ .

4 Cacique: ______________________________________________________ .

5 Quemadura: ______________________________________________________ .

6 Banquero: ______________________________________________________ .

7 Básquetbol: ______________________________________________________ .

8 Maniquí: ______________________________________________________ .

9 Chaqueta: ______________________________________________________ .

10 Requiera: ______________________________________________________ .

Cuento popular indio: Todo es valioso

 

La casa de Kavita, sus cabras, gallinas y huerto.

Todo es valioso 


Hace mucho tiempo, en una pequeña aldea del Rajastán, cerca de la hermosa ciudad de Jaipur, en la India, vivía la joven Kavita. Kavita tenía solo dos cabras, unas cuantas gallinas y un pequeño huerto donde cultivaba arroz y verduras para alimentarse. Era una mujer feliz, aunque trabajaba sin descanso desde que el sol se asomaba por el horizonte hasta el atardecer, cuando ya se ocultaba tras las montañas. ¿Su secreto? Sabía apreciar los infinitos detalles hermosos que tenemos a nuestro alcance cada día. 


Todas las mañanas, Kavita salía de su casa al alba y caminaba hasta un arroyo lejano. Allí llenaba de agua fresca sus dos viejos cántaros de barro, los colgaba de un palo de madera, uno en cada extremo, y volvía a la aldea. 


La joven aprovechaba el trayecto para disfrutar del delicioso olor de la mañana recién estrenada, del apacible silencio de las montañas, del sol, aún tibio, tan agradable… ¡Qué maravillosos regalos! 


Un día advirtió que uno de los cántaros perdía agua: 

–¡Oh! Mi vieja vasija tiene una grieta –exclamó apenada. 


Quizás había llegado el momento de sustituir el cántaro roto por uno nuevo, aunque pensándolo bien… Kavita continuó su camino y al llegar a la aldea advirtió que el cántaro roto había perdido casi la mitad del agua. Pero no hizo nada por solucionar el problema. Un día tras otro, durante varios meses, continuó llevando al arroyo las dos vasijas y llenándolas con mucho esfuerzo. Aún segura de que una de ellas llegaría medio vacía a su destino, Kavita realizaba con entusiasmo su trabajo. 


Una mañana, cuando Kavita se disponía a entrar en su casa con el agua, se encontró con Ravi, su vecino. 

–Kavita, ¿no has visto que uno de tus cántaros está roto? Haces un camino tan largo todos los días para tener al final solo un cántaro y medio de agua. 


Ella sonrió sin decir nada y Ravi siguió hablando: 

–¿No ves que pierdes tu tiempo y tu esfuerzo? Anda, mujer, tira ya esa vasija inútil y cámbiala por otra. 

–Acompáñame un momento, Ravi –le dijo la muchacha–. Quiero enseñarte algo. 


Kavita y Ravi caminaron en silencio hasta llegar al sendero que conducía al arroyo. Allí, ella le preguntó al muchacho, señalando uno de los lados del camino: 


–¿Has visto esas flores? 

–Sí –respondió él–. Nacieron esta primavera. ¡Son preciosas! 

–Pues han crecido gracias al agua que se derrama del cántaro roto. La vieja vasija agrietada las ha ido regando. ¿Todavía crees que es inútil? 


Kavita añadió: 

–Las flores adornan el camino y nos regalan a todos su belleza. Muchas mañanas corto algunas y las reparto por la aldea. Fíjate cuánto puede ofrecer una vasija rota. 


Ravi se quedó sin palabras ante la sabiduría de la muchacha. Y así aprendió una lección muy útil: lo aparentemente defectuoso puede tener un enorme valor. 

Cuento popular indio.

COMPRENSIÓN.

- Responde a las preguntas del cuento: “Todo es valioso “. 


1.- ELIGE la respuesta correcta. 

¿Dónde ocurre la historia? 

En una aldea cercana a Jaipur.

En una aldea de Pakistán.


¿Cuándo ocurre? 

En la actualidad, hace pocos meses. 

Hace tiempo. 


2.- Identifica la casa de Kavita y di cómo la has reconocido. 








¿Cómo lo has reconocido? ____________________________________________


3.- Explica el secreto de Kavita para ser feliz: _______________________________


4.- Cuenta a dónde iba Kavita todos los días muy temprano y para qué iba allí. 

_____________________________________________________


5.- Explica qué le pasó un día a uno de los cántaros de Kavita y qué hizo para solucionarlo. 

_____________________________________________________

¿Para qué sirvió al final la vasija rota? ______________________



5.- Redacción de un cuento.

5.1.- Escribe un cuento de 15 líneas teniendo en cuenta las siguientes instrucciones:


  • Tema: Contaminación del mar.

  • Personajes: 

    • Poseidón: Dios del mar.

    • Destructor: Semi-Dios, contaminador de la naturaleza.

    • Anabel: Niña concienciada por el cuidado del medio ambiente.

  • Descripción: describe el lugar donde ocurre tu cuento; el mar.

  • Desarrollo del cuento: inicio, problema y solución.

  • Moraleja: saca una idea de este cuento que sirva para proteger el medio ambiente.


_______________________________________________________

Los defensores del medio ambiente


Naturel y Alpetro protestando en favor de la naturaleza.


Los defensores del medio ambiente


Destructor era un semidiós que vivía a las orillas del río Spree. Este río era majestuoso, lleno de flora y fauna, todo estaba resplandeciente y limpio, y las aguas eran cristalinas.


Un día, Destructor echó basura al río y ensució todo el agua. Vivía en Alemania, en Berlín, y el río Spree se oscureció y se llenó de suciedad. 


Transcurrieron los días y como nadie lo limpiaba, la basura llegó al mar Báltico, al norte de Alemania. El dios del mar, Poseidón, se enfadó mucho. Con su gran tridente castigó a Destructor encerrándolo en una gran mazmorra.


Anabel, una mujer valiente que de pequeña era muy traviesa, pero que con el paso del tiempo maduró y se convirtió en una gran periodista, le ayudó a Destructor. El semidiós empezó a reflexionar y pensar en los demás. 


Anabel primero se acercó a él, y aunque en un primer momento rechazó a a la periodista, ésta le enseñó a recoger basura y no tirar porquería al río. “Hay que cuidar el medio ambiente, porque si no nos contaminaremos”, le decía Anabel a Destructor. El malvado semidiós se dió cuenta de lo agradable que era vivir en un entorno limpio y saludable. De esta forma cogió en brazos a Anabel y la llevó al monte Olimpo de Grecia, lugar donde vivían los dioses griegos.


Zeus, el dios supremo, sabía que Anabel era una gran protectora del medio ambiente, por lo cual la convirtió en defensora de la naturaleza. Su nombre fue cambiado de Anabel a Naturel, gran diosa de la Naturaleza.


Desde entonces Destructor y Naturel iban a las montañas del sur de Alemania, los Alpes, y cuidaban de los ríos, las flores y los animales que habitaban en él. Además Anabel cambió el nombre de Destructor, pasándose a llamar Alpetor. Debido a su transformación, Alpetor se convirtió en defensor del medio ambiente, ya no ensuciaba nada. Desde entonces cuidaba de todos los seres vivos y era un gran amante de los Alpes.


Edu Uribe            

Comprensión del texto:

1.- ¿Cuál es la idea principal del texto?

2.- ¿Cuáles son las ideas secundarias del texto?

3.- Describe cómo era el río Spree, lugar donde vivía Destructor:

4.- ¿Qué hizo Destructor con el río donde vivía?

5.- ¿Qué castigo sufrió Destructor por su mala acción contra el río Spree?

6.- Describe cómo era Anabel:

7.- ¿Cómo le ayudó Anabel a Destructor?

8.- ¿Qué nuevos nombres consiguieron Anabel y Destructor?

9.- ¿En qué se convirtió Destructor / Alpetor?

10.- ¿Cómo cuidarías la naturaleza, los ríos y las montañas?